I regret being a mom at 24.

Problem/Goal: From academic achiever to mom of 4. Nag sisisi ako na hindi kami nag family planning ngayong huli na ang lahat.

Conext: Pa vent lang. Ang dami ko wrong decisions at ang hirap mag alaga ng mga bata. Living with my mom and ayaw na mag work ng mom ko kahit 40+ palang naman sya 😔 wala din trabaho yung boyfriend ko, hindi ko na alam saan kami dadalhin ng 15k a month na sahod ko. Ang lungkot makita na nagugutom ang mga anak ko.

Previous Attempt: none

EDIT: More context about my mom. She's depressed since my dad died and lost all of their savings.

I wanted her to work at least since kahit mag laba ng underwear nya e hindi na magawa. May mga suicidal attempt na din. Gusto ko sya lumabas, makipag usap sa tao, gumalaw galaw.

She hates yung mga baby ko. I understand since I disappointed her.

Mag isa lang akong anak nya, wala din syang kapatid to take care of her so, leaving her alone is not an option. Marami din triggered sa comment ko here na "dagdag sya sa expenses" Almost all of our savings ng BF ko naubos din sa maintenance nya sa gamot at sa mga emergency dahil sa pag papakamatay nyang attempt. Malakas pa sya pero inuubos nya lakas nya sa lungkot.