Bana yaşamam için tek bir neden söyleyebilir misiniz?

Öncelikle çirkin herifin tekiyim. Hayatımda hiç aşk denen şeyi deneyimleyemedim ve bu yakın zamanda değişecek gibi de görünmüyor. Yalnızca aşk değil, adam akıllı bir arkadaş ortamı da göremedim. Eğer tipiniz benimki gibi ise kimse sizinle arkadaş olmak istemez, millet sizi ya umursamaz ya da zorbalar.

23 yıllık hayatımda tek bir tane gerçek arkadaşım oldu, o da sağolsun son birkaç aydır beni ghostluyor. Aşık da oldum ve bu öyle birini hoş bulmaktan ibaret değildi, gerçekten aşık olmuştum. Kendisine ilan-ı aşk ettim, şiirler yazdım, yalvarıp yakardım… Sonuç? Kendisi benimle arkadaş olmak bile istemedi, üstüne bir de incel damgası yedim.

Kafam hiçbir boka basmıyor. Okul hayatım boyunca İngilizce dışında hiçbir dersim iyi olmadı, bu yüzden de doğru düzgün üniversite okuyamadım. Zar zor kazandığım üniversiteden Almanca hazırlığı geçemediğim için atıldım. Şuan üçüncü kez üniversite sınavına hazırlanıyorum ve çıldırmama ramak kaldı.

Sadece beynim değil, kas gücüm de zayıf. Çoğu işte çalışamayacak kadar zayıfım. Yaklaşık 3 hafta bir konfeksiyonda ütücülük yaptım, 1 ay bile dayanamadım. Durum böyle olunca doğal olarak bizimkiler "Okumuyorsun, çalışmıyorsun, sen ne boka yarıyorsun?!" diye üstüme gelmeye başladılar. Ailem zaten beni olduğum gibi kabul etmiyor. Agnostik olmamı kabullenemiyorlar, biseksüel olduğum ortaya çıkarsa da beni evden atarlar. Üstüne bir de bu işsizlik meselesi evde tansiyonu iyice yükseltti. Psikiyatristim dışında dertleşebileceğim kimse olmadığı için adeta kendi içimde sıkışıp kaldım, insan konuşacak kimsesi olmayınca ciddi manada kafayı yiyor.

Son olarak odadaki fil var; bu lanet ülke. Sanırım bunu açıklamama gerek yok. Gerek olmayan ekonomisi, gerek her geçen gün bir Şeriat ülkesine dönüşmesi, gerek zorunlu askerliği, gerek de beklenen büyük İstanbul depremi olsun hemen hemen hepiniz olan bitenin farkındasınız. Özellikle deprem anksiyetemi epey zorluyor. Zaten yeterince paranoyak bir insanım, ilaç tedavisine geçmek zorunda kaldım. Bir de deprem sonrası hayatta kalma korkusu beni iyiden iyiye bozdu.

Ne düşündüğünüzü biliyorum, yurtdışına yerleş diyeceksiniz. Fakat hiçbir batı ülkesinin benim gibi ortadoğulu bir NEET'i istemeyeceğini de aşikar. Anlayacağınız kapana sıkışmış bir fare gibi bu ülkede sıkışıp kaldım.

Hayatta zevk alarak yaptığım iki şey var; yazmak ve video oyunları oynamak. İkisi de artık zevk vermemeye başladı. Yazdıklarım zaten bok gibi, oyunlar da birbirlerinin kopyaları olmaya başladı.

Belki bir gün ünlü bir yazar olurum hayaliyle 10 yıldır kendimi avutuyorum, ama artık ne motivasyonum ne de gücüm kaldı. Sanırım bu gidişle fikirlerimi Internet'te paylaşıp birnevi open source yapacağım, en azından diğer yazar adayları yararlansın.

Evet, söyleyeceklerim bu kadardı. Bana yaşamam için tek bir neden söyleyebilir misiniz?

TL;DR: Çirkinim, kafasızım, TR'de sıkışıp kaldım ve hiçbir şey zevk vermemeye başladı.